کد مطلب:78189 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:117
«دعه یا عمار، فانه لم یاخذ من الدین الا ما قاربه من الدنیا و علی عمد لبس علی نفسه لیجعل الشبهات عاذرا لسقطاته.» یعنی و گفت علیه السلام به عمار پسر یاسر و حال آنكه شنیده بود كه عمار برمی گرداند به مغیره پسر شعبه سخنی را و جواب سخن او را می گوید كه: [صفحه 1324] واگذار ای عمار او را و متعرض كلام او مشو، زیرا كه به تحقیق كه او برنمی دارد و نمی آموزد از مسائل دین مگر چیزی را كه نزدیكی كند دنیا با او به سبب آن و بر نهج دانسته تلبیس و مشتبه كرده است بر نفس خود تا اینكه بگرداند تلبیسات را عذر خواه از برای لغزشهای خود.
و قال علیه السلام لعمار بن یاسر و قد سمعه یراجع المغیره بن شعبه كلاما:
صفحه 1324.